Amaçsız hissetiniz mi hiç?
Hiç tavsiye etmem zira ziyadesiyle acı bir tecrübe olur ve
bu tecrübeyi tatmamak keşke elimizde olsaydı.Hayatın akışına uyamamak denen iç
sancısı ile başlıyor amaçsızlık serüveni.Önce hayaller uçup gidiyor avuçlardan
sonra gaye-i hayalini yitirmiş gönül amaçsızlığın tamda ortasında ne olduğunu
bilmeden kalıveriyor.
Hepimiz açıkça söylemesekte korkuyoruz gelecekten.Geleceğin
her zaman güzel şeyler getirmeyeceği öğretildiği andan itibaren gelecek
günlerden endişe duymaya başlıyoruz.Bazen yersizde çıksa endişelerimiz,çoğu kez
kötü haberlerin öngörüsüyle kıvranıyoruz.Söylediklerimizden,
yaptıklarımızdan,düşündüklerimizden mesul olmaya başladığımız an sanki
görünmeyen sinsi prangalar sarıyor etrafımızı.Korkmayı öğretiyorlar
kimimize,kimimizede korkutmayı.Cesur görünenlerimiz bile öyle saf endişelerle
öyle çocukça korkularla sarsılıyoruz ki asla kabullenemeyeceğimiz cinsten..
Yola çıkarkenki amacımız ne olursa olsun değer kriteri olarak elde kalan sadece amaçlar olmuyor mu?Düşünsenize ''Her canlı ölümü tadacaktır'' diye buyurmuş Rabbimiz Ankebut 57'de ve ''Ameller niyetlere göredir'' demiş gül Peygamberimiz..Hepimizin varacağı gerçeklik ölüm iken bizi birbirimizden ayıran niyetlerimiz olacaksa hala ne bekliyoruz?Amaçlanmak için ne bekliyoruz?
Yol uzun ve engebeli,kötülük çok olsada ''Allah inananlarla beraberdir'' Enfal 19'a sığınmaktan başka çare yok.
Amaçsız hissettiniz mi hiç?
Ben ara ara (hatta bu aralar sık sık) hissederim.Sonra döner kendime bakarım.İçerde biryerde kokuşmuş kötü düşünceleri çeker atar kalbime bir bayram temizliği yaparım :)
Kalp için bayram temizliği ne ola diyenler için şunu belirtmek isterim.''Bilinizki kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur.'' Rad 28.
Amaçsız hissettiniz mi hiç?
Ben geçenlerde yine hissettim.Allah de ötesini bırak dedim kendi kendime.
Rota bazen şaşabilir.Hedef bazen unutulabilir.Önemli olan dümeni geç olmadan kontrol altına almaktır.Allah geç bıraktrımasın.. :)