Aşklar vardı yitirdiğimiz
Manalar
vardı onlardan öte
Bildiğimiz bilemediğimiz
Tüm
gerçeklik ve saflığı
Şarkılarda yitirirken
Yine
nağmelerde arandık durduk
Huzuru
getirecekti o ılık nefes
Bir
nesef ki tüm sukutu bitirecekti
Mut
dediler kut dediler adına
Arananda
varılanda birdi aslında
Ne
durmayı bildik ne varmayı
Ömür
mü aşktı aşk mı ömürdü
Gaye
çoktan hayal olmuşken
Manayı
aramak beliriverdi
İçi karmakarışık zihinlerimizde
Hülyaları
terk etmek ise
Sadece
bir teşebbüstü
Fikir
zihni huzur kalbi daralttı
Kafesti
beden
Özgürlüğe hasret
Ben
mi
Ben
dediğin de kim
Ne
sevdi akıl ne düşündü kalp
Hep
vardı bu iç savaş
Galip
yok sözde malup çoktu
Sevmek
sevinmek bilmek
Eylemlerdi
sadece
Kimse
denemekten öteye gidemedi
Bize
kalan eldeler değil sonuçtu hep
Kesin
ve kararlı sonuçlara mahkumduk
Sevmeyi
öğrendiğimiz gün
Yaralarımızı
sarmayı da öğrenmeliydik
Zatenlere
mahkumiyet fazlaydı bize
Biz
zaten sebepsiz sonuçlara mahkumduk
Mahkumluğa itirazı vardı mananın
Kabul
etmedi hiçbir zaman
Maddeye
hapsolmamıştı ki daha ne
Aşk mı ömürdü ömür mü aşk
Hayal
zaten gaye olmuşken
Gözler
görünenle yetindi
Göz
görmeyince katlanamadı gönül
Tezatlara
gebeydi hayat
Kimse
bilemedi bilemezdi
Bilmeye
de yeltenmedi
Huzur
kalbi fikir zihni daralttı
Kafesti
beden
Özgürlüğe hasret
Ben
mi
Ben
dediğin de kim
Ne
düşündü kalp ne sevdi akıl
Hep
vardı bu iç savaş
Galip
yok sözde malup çoktu
ŞAHBAZ
