KİM

Aşklar vardı yitirdiğimiz

Manalar vardı onlardan öte

Bildiğimiz bilemediğimiz

Tüm gerçeklik ve saflığı

Şarkılarda yitirirken

Yine nağmelerde arandık durduk

Huzuru getirecekti o ılık nefes

Bir nesef ki tüm sukutu bitirecekti

Mut dediler kut dediler adına

Arananda varılanda birdi aslında

Ne durmayı bildik ne varmayı

Ömür mü aşktı aşk mı ömürdü

Gaye çoktan hayal olmuşken

Manayı aramak beliriverdi

İçi karmakarışık zihinlerimizde

Hülyaları terk etmek ise

Sadece bir teşebbüstü

Fikir zihni huzur kalbi daralttı

Kafesti beden

Özgürlüğe hasret

Ben mi

Ben dediğin de kim

Ne sevdi akıl ne düşündü kalp

Hep vardı bu iç savaş

Galip yok sözde malup çoktu

Sevmek sevinmek bilmek

Eylemlerdi sadece

Kimse denemekten öteye gidemedi

Bize kalan eldeler değil sonuçtu hep

Kesin ve kararlı sonuçlara mahkumduk

Sevmeyi öğrendiğimiz gün

Yaralarımızı sarmayı da öğrenmeliydik

Zatenlere mahkumiyet fazlaydı bize

Biz zaten sebepsiz sonuçlara mahkumduk

Mahkumluğa itirazı vardı mananın

Kabul etmedi hiçbir zaman

Maddeye hapsolmamıştı ki daha ne

Aşk mı ömürdü ömür mü aşk

Hayal zaten gaye olmuşken

Gözler görünenle yetindi

Göz görmeyince katlanamadı gönül

Tezatlara gebeydi hayat

Kimse bilemedi bilemezdi

Bilmeye de yeltenmedi

Huzur kalbi fikir zihni daralttı

Kafesti beden

Özgürlüğe hasret

Ben mi

Ben dediğin de kim

Ne düşündü kalp ne sevdi akıl

Hep vardı bu iç savaş

Galip yok sözde malup çoktu

ŞAHBAZ